اولین شب تنهایی

عزیز دلم ،اینبار هم با تمام استرسی که داشتم ،پروژه ی سخت دیگری را با موفقیت پشت سر گذاشتم.31 ماه در کنار هم با خاطرات زیبای شبانه ،خوابیدیم،وصبحهای زیبایمان را در کنار هم تجربه کردیم.

چقدر زود گذشت ،انگار همین دیروز بود،که در کنار هم اولین شب زیبایمان را در بیمارستان سپری کردیم ،حالا 31 ماه از آن روزها می گذرد،و درست در روز شنبه 23 /8/ 93،که تو تا این لحظه 2 سال و 7 ماه و 8 روز سن داری،از اتاق مامان و بابا به اتاق خودت کوچ کردی.

من با تحقیقاتی که داشتم ،به این نتیجه رسیدم که کودک زیبایم را قبل از سن 3 سالگی از بستر پدر و مادر جدا کنم ،تا استقلال و مهارت خود شناسی در وجود پسرم شکل بگیره.

قبل از انجام پروژه استرس زیادی داشتم ،و فکر میکردم موفق نشوم ،تا اینکه شب فرا رسید،.....از قبل زمینه را برای پارسایم فراهم کرده بودم ،حتی کتاب داستانی رو که میخواستم شب برات بخونم را آماده کرده بودم و داستانش را برات خونده بودم.....

از شانس بد من اون شب تب عجیبی داشتی ولی من برای اینکه پیش تو بد قول نشم ،با هم به اتاقت رفتیم،البته تب پارسا به خاطر در آوردن دندونش بود(کرسی)،اول از همه با شعر شروع کردم،بعد از اون زیباییهای اتاقت را برات توضیح دادم ،و بعد از اون کتاب آموزشی نظم و ترتیب را برات خوندم.خیلی خوشحال بود ی، و هی از من تقاضا میکرد ی که شب در کنارت بخوابم،من هم با آرامش بهت توضیح می دادم که آقا پارسا دیگه مرد شده،باید مستقل از پدر و مادر بخوابه ،تو هم با تکان دادن سر،مهر تایید را برای حرفهای من میزدی.

بعد ازخواندن شعر و لالایی و کتاب داستان،به یکباره چشمانت به خواب عمیقی فرو رفت،چقدر زیبا بود،اون لحظه قشنگترین لحظه ای بود که تا به حال دیده بودم.

                                      نی نی می خواد بخوابه

                                           خمار تو رختخوابه

                                             مامان کنار اونه

                                       لالایی براش می خونه

                                                        خوشحال بودم.....

                                                اول از همه برای آرامش خودت

                                                   دوم برای موفقیت خودم

نیمه های شب ،برای اینکه از آرامش خوابیدنت مطلع بشم،هر یک ساعت به اتاقت  می اومدم و سر میزدم ،تا نکنه پتو رو از روت  کناربزنی و سردت بشه.اما با این لحظه روبرو شدم....

                                             لالا نوگل مامان

                                         همیشه پیشم بمان

                                            لالالا کودک من

                                          نی نی کوچک من

                                       خوابای خوش ببینی

                                          تو دنیا غم نبینی

                                           لالا عزیز دلبند

                                          چشماتو حالاببند

                        این عکس برای ساعت 5:30 صبح ،کا تا اون لحظه با آرامش خوابیده بودی

از بچگی ی عادت شبانه داری که شاید خوب وشاید هم بد باشه،اونم اینه که شبا دوست داری هیچی رو بدنت نندازی و آزاد بخوابی،از اونجایی که من و بابا امیر رو این قضیه حساس هستیم و میترسیم سرما بخوری همیشه حواسمون بهت هست،اون شب هم میترسیدم نکنه روش باز شده باشه،نکنه تشنش باشه،نکنه بترسه......هزار تا نکنه دیگه......مادر بودن ،خیلی سخته ،ولی اینبار به این سختی غلبه کردم و با تمام انرژی که داشتم مقاومت کردم.

بالاخره اون شب پر استرس تموم شد ومن هم خوشحال از انجام این پروژه،.....

صبح که از خواب شیرین بلند شدی ،ی کم بی حال بودی تب داشتی،اما خودت از من سوال میکردی .....من تو اتاق خودم خوابیده بودم،بابا نخوابیده بود.منم به تمام سوالات جواب میدادم،بعد هم وقتی توی دهانت نگاه کردم دیدم دندون کرسی آخر جووونه زده ولی هنوز کامل بیرون نیومده.اصلا حال نداشتی،حالا دلیل لاغری این چند روزت را فهمیدم،مامان برات بمیره ،به قول ننه (مادر مامانم)دندون در آوردن بچه ،سخت ترین مرحله زندگیشه،راستم میگه تمام گوشت تنت آب شده.ولی امیدوارم زودتر این درد تموم بشه و تو دوباره با سلامتی  کامل ،شیطنت و بازی رو شروع کنی(آمین)

            این عکس برای صبح همون روزه که اصلا حال نداشتی ولی باز هم با مامانی بازی میکردی

                                                          اینم کلوچه مامان

و در آخر.....

نور دیده ام....

آرزو میکنم روز و شبت نور باران باشه تا برای راه دیدن به زحمت پیدا کردن چراغ ،نیفتی.