سومین دیداربا محرم،سال 1393

آنجا که اشک پای غمت پا گرفت و بعد…

بغضی میان سینه من جا گرفت و بعد…

وقتی که ذوالجناح بدون تو بازگشت

این دخترت بهانه بابا گرفت و بعد …

 ابری سیاه بر سر راهم نشسته بود

ابری که روی صورت من را گرفت و بعد

 انگار صدای مادری دلخسته می رسید

آری صدای گریه ی زهرا گرفت و بعد

 همراه آن صدا تمامیِّ کودکان

ذکر محمدا و خدایا گرفت و بعد

 هر کس که زنده بود از اهل خیام تو

مویه کنان شد و ره صحرا گرفت و بعد

 دور از نگاه علمدار لشگرت

آتش به خیمه های تو بالا گرفت و بعد

سلام سلام صد تا سلام.....

مهربون من ،امسال هم سومین محرمی بود که در کنار هم ،به سوگواری سالار شهیدان ،امام حسین (ع)نشستیم و روز عاشورا را با تمام غم و اندوهش به پایان رساندیم .

امسال خیلی خوب بودی،مرد شده بودی و همه چیز را درک میکردی ،و برای تمام چیزهایی که میدیدی کنجکاوانه سوال میکردی،وقتی اسم حسین را میشنیدی با دودست کوچیکت به سینه مهربونت میزدی ،قربون اون دستای کوچیکت برم که برای امام حسین به سینت میخورد.

وقتی صدای نوحه را میشنیدی دودست کوچیکت را بالا می آوردی و جلوی چشمات میزاشتی و گریه میکردی.

                          لباس زیبای سقایت را پوشیده بودی و پا به پای ما عزاداری میکردی.

                                                     اینم بابا و مامان همراه آقا پارسا

           زیبای من،امیدوارم با روشن کردن شمعهای روز عاشورا حاجت تمام حاجتمندان قبول شود.

اینجا که شمع تو دستمام بود اول برای شفای تمام مریضا دعا کردم،بعد از اون برای سلامتی همه ،و بعد هم برای سلامتی خودمون و خانواده هامون دعا کردم.تو وروجک هم فکر میکردی اینم مثل شمع تولده و باید فوت کنی ،هر لحظه فوت میکردی و مامانی هم روشن میکرد،امیدوارم نفسهای پاکت حاجت تمام حاجتمندان را قبول کنه.

           خدا جووووونم ،خدای مهربونم شکر گزار تمام لحظاتی هستم که پیش رویم گذاشتی.....

                           اینم محرم 1392 که پارسا کوچولوی ما عزادار امام حسین (ع)بود

                                                   قربونت برم که چقدر ناز بودی

این هم از محرم امسال ،برای برگزاری شام غریبان به اتفاق مامان جون و داییها و خانواده خاله معصومه به امامزاده صالح رفتیم و زیارت کردیم .

و در آخر....

      امیدوارم حسینی زندگی کنیم و همواره حسینی به نیکان بپیوندیم