18 ماه، فرشته بودن...

                                           چه زود گذشت 17 ماهگی...

کودکم آرام آرام قد می کشد و من در سایه امن مهربانی و صداقت ناب کودکانه اش بزرگ می شوم...

او می رقصد و من آرام آرام نوای کودکانه اش را زمزمه می کنم....

او می خندد و من از شوق حضورش اشک می ریزم....

او آرام در آغوشم آرام می گیرد ومن تا صبح از آرامشش آرام می شوم....

او پرواز می کند ومن شادمانه آنقدر مینگرمش تا چشمانم جز او هیچ نبیند....

او بازی می کند .....بازیهای کودکانه.....

او حرف می زند....به زبانی که کسی جز من نمیفهمدش....

او عشق و محبت را حس می کند.....

او طبیعت را حس می کند.....

او خدا را می بوید....او خدا را با تمام وجودش حس می کند....

و من کودکانه در سایه بزرگیش پنهان می شوم تا از گرمای دستش بی بهره نمانم....

                        کودک من به لطف خدای مهررررررربان 18 ماهه شد.

پارسا جان

دلخوشی تمام زندگیمان....

زمان واقعا گوهر نایابی است ،که اغلب هم قدرش دونسته نمیشه،یعنی اونقدر تو روزمرگی ها و گرفتاریهای بی پایانمون دست و پا می زنیم که عبور بی توقف لحظه ها رو اصلا متو جه نمیشیم.امروز که دارم این پست جدید را می نویسم،18ماهه که در کنار تو ،صدای گرم نفسهات،خلوت شبانه خونمون را پر کرده،ومن و بابا امیر از نوای این صدای زیبا ،مسته مست شده ایم.

18 ماهه ،که خونمون میزبان یه فرشته از بهشته، که لحظه لحظه های زندگیمون را غرق شادی کرده.

خدارو شکر میکنم که ماهگرد 17 ماهگی به خیر و خوشی گذشت ،چه خاطرات زیبایی را به همراه یکدیگر به ثبت رسوندیم.سپاس خداوند عزیز را.....

 امروز به لطف خدای مهربون ،من و مامان جون به همراه تو،عزیزم راهی مرکز بهداشت شدیم تا آخرین سوزن سلامتی زیر 6سال وارد بدنت بشه.آخ که چقدر سخت بود دیدن اون لحظه....

                                             لحظه ای قبل از واکسن زدن

                                                       سوزن سلامتی

                                   پارسای گلم،یکی یدونه مامان و بابا جون

امروز وقتی وارد مرکز بهداشت شدیم ،مثل همیشه محو تماشای درو دیوار مرکز شده بودی ،و بعد خانم بهداشتیار ،اول از همه قربون صدقت رفت و بعد تو رو گذاشت روی وزنه ،تا وزن این ماهت را ثبت کنه.خدارو شکر وزنت عالی بود،    11/900

هر کاری کردم تا بتونم یه عکس از لحظه وزن گرفتنت بگیرم اجازه ندادی که ندادی .... بعد از گرفتن وزن ،رفتیم سراغ گرفتن قد،که اونم عالی بود،82cm  

پارسای گلم ،کودک شیرین و قند عسل من،بعد از محاسبه قد و وزن توسط خانم بهداشت یار ،رفتیم اتاق بعدی برای زدن سوزن سلامتی،خیلی لحظه سختی بود،از آنجایی که بابا امیر طاقت گریه هاتو نداره،با ما نیومد،من و مامان جون شاهد دیدن این لحظه بودیم.

الان فرصت خیلی خوبیه ،که از مامان جون به خاطر این همه زحمت تشکر کنم،چون مامان جونی هرلحظه ،در کنارت بوده،و با نوازشهای بی دریغش ،من و تو و بابایی  رو شرمنده خودش کرده.از خداوند عزیز خواستارم  که به مادر عزیزم عمری با عزت عطا کنه تا همیشه همراه و همسفر لحظات خوش و نا خوش ما باشه.آمین

آخ بمیرم برات اون لحظه ای که آمپول را دست خانم دکتر دیدی،رنگ از رخسارت پرید،و با زدن آمپول گریه ای دلخراش سر دادی.

                                                   آخ بمیرم برای گل پسرم

                                            ای کاش هیچوقت گریه هاتو نبینم

وروجک مامان و بابا

امروز هم تمام لحظات نا خوشش به لطف خداوند عزیز تمام شد.و بعد از تمام شدن پروزه واکسن،با خوردن میمی مامان آرام و ساکت شدی.

راستی امروز روز جهانی کودک هم بود و بابا امیر با محبت فراوونش تو رو ذوق زده کرده بود و برای تو هدیه زیبایی گرفته بود.

                                     دست بابایی درد نکنه که همیشه به یادمه

                                    اینم تفنگ....هدیه بابا امیر بعد از واکسن زدن

                                                  به مناسبت هفته کودک

                                 مرسی بابای  مهربونم ،درد واکسن از یادم رفت

                                            لحظاتی بعد از زدن واکسن

و در آخر....

جز خدا کیست که در سایه ی مهرش بخزیم

                              رحمت اوست که هر لحظه پناه من و توست

                              مهربووووووونم ممنونم از لطف بیییییکرانت