پسرم شانه هایت را عاشقانه می فشارم

با تو تقسیم می کنم،عشق کودکانه را

حس خوب سادگی،یک بغل ترانه را

با تو تقسیم می کنم این بهار و صد بهار

شور و حس بچگی،شوق عاشقانه را

با تو تقسیم می کنم خواب راحت شبم

بی خیال زندگی،خنده زمانه را

با تو تقسیم می کنم،فصل سرد زندگی

رو به سوی آسمان ،لذت جوانه را

                                                  پارسای گللللللللم....

                                                  کودک ناز و مهربانم....

این روزها احساس می کنم فانوسی در من روشن شده است و دیگر هیچ جای دنیا تاریک نیست.یک فانوسی که زندگی سه نفره ما را نور میدهدوهرگاه دلهره ای برای آینده ات به سراغم می آیدازدور دستها نوری به پاکی قلبت سو سو می زندو امروز را بر من روشن می کند.

فانوسی کوچک به صداقت قلب زیبای تو همیشه همراه من است و نورش تا آنجا که چشم و دلم کار می کندسو سو می زند و راه پیموده نشده را نشانم می دهد .

از خداوند عزیز می خواهم این فانوس را بدمد،متبرکش کندو نورش را ابدی سازد.

پسرم شانه هایت را عاشقانه می فشارم

به شکرانه ی حضورت و به شکرانه ی وجود همیشه سلامتت پاسدار خداوندی هستم که همیشه و در هر زمان کنارم بوده ،همراهیم کرده و حضورش در زندگیمون باعث آرامش خاطر بوده.خداوندا این عشق ورزیدنهای من به کودکم و عاشق تر شدنها فقط و فقط از وجود کسی چون تو سر چشمه می گیرد .پس از تو عاجزانه تقاضا می کنم همیشه با ما بمان ،با ما سه نفر،بمان و شکر کردن هایمان را بشنو.

                      خداوندا شکر برای بودنت

                                     خداوندا شکر برای امیرت

                                                 خداوندا شکر برای پارسایت