وروجک مامان 41 ماهه شد

به راستی که چه در مانده اند آنها که چشم تنگ شان را به پنجره های روشن و آفتابگیر کلبه های کوچک دیگران دوخته اند......

و چقدر خوب است ،چقدر خوب است که ما،تو و من،هرگز خوشبختی را در خانه همسایه جستجو نکرده ایم.این حقیقتا اسباب رضایت خاطر و سر بلندی ماست که بچه هایمان هرگز ندیده و نشنیده اندکه ما از رفاه دیگران ،شادی های دیگران،داشتن های دیگران،سفره های دیگران،و حتی سلامت دیگران،به حسرت سخن گفته باشیم. و من هرگز،حتی یک نفس شک نکرده ام که تنها بی نیازی روح بلندپرواز تو این سر افرازی و آسودگی بزرگ را به خانه ما آورده است.......

تو با نگاهی پر شوکت و رفیع،همچون آسمان آبی و زیبا،از ارتفاعی دست نیافتنی به همه ما آموختی که می توان از کمترین شادی متعلق به دیگران،بسیار شاد شد،بدون توقع تصرف آن شادی یا سهم خواهی از آن.

من گفته ام و تو در عمل نشان داده ای:

خوشبختی را نمی توان وام گرفت.

خوشبختی را نمی توان برای لحظه ای نیز به عاریت خواست.

خوشبختی را نمی توان دزدید.

نمی توان خرید.

نمی توان تکدی کرد.....

بر سر سفره خوشبختی دیگران،همچون یک ناخوانده مهمان،حریصانه و شکم پرورانه نمی توان نشست،و لقمه ای نمی توان بر داشت که گلو گیر نباشد و گرسنگی را مضاعف نکند.

خوشبختی تمام وجووووووووووووود توووووووووووووووست.

                                                 زیبای من 41 ماهه شدنت مبارک