ورود به 48 ماهگی و سفر به شمال

                                                                                زیبای من 49 ماهگیت مبارک  

عزیزکم...

واژه ها در نگاه امن تو شهر می شوند

صبح شد نگاهت را به آفتاب گره بزن

ببین که زندگی چگونه در نگاهت میبارد

پنجره را برای تو باز کرده ام

گیسو به باد بسپار....

ببین که این زندگی چگونه در آغوش تو نفس می کشد

حسی که در تو پنهان است بوی بهار میدهد

حضور تو آفتابیست که

میبارد

میبارد

میبارد

تو 

عشقت 

نم باران دارد

واژه ها

در نگاه امن تو شعر می شوند

                    دوستت دارم پسرم                             

ابریشم لطیف من.....

این ماه وارد 49 ماهگی شدی و کلی بزرگ و مرد شدی،فهم و درکت زبان زد همه و رفتارهای قشنگت همه رو خوشال میکنه....

این ماه اردیبهشت ،که در اصطلاح عروس فصلها است ،یاد آور بهترین خاطرات من و تو و بابایی است..

اردیبهشت یکی از بهترین فصل های ساله که با تمام وجود میتونی بهترین بو رو استشمام کنی و بهترین رنگ ها رو ببینی،امسال اردیبهشت ما خیلی زیباتر از سالهای گذشته خاطره انگیز شد....

14 اردیهشت عروسی سعیده جون و عمو سعید بود، قرار بود ما به همراه خانواده ی خاله مسیلا چند روز زودتر راهی شمال بشیم و خوش بگزرونیم تا چند روز بعد که مهمونا میان تدارکات رو آماده کنیم.

صبح روز 3 شنبه راهی شمال شدیم و قرار بود بابا امیر ما رو ازجاده ی چالوس ببره تا ما هم سری به باغ لاله ها بزنیم و از زیبایی اونجا لذت ببریم.

چقدر زیبا بود ،این همه زیبایی ،این همه رنگ های قشنگ،خلاصه هرچی بگم کم گفتم،اینجا ست که باید شکرگزار خداوند بزرگ بود به خاطر این همه نعمت و زیبایی...

                                                                               ​    

آقا پارسا و باغ لاله ها

حنابندون سعیده جون و پسر خوشتیپ ما

دریای تنکابن 

آقا پارسا و عشق آب بازی

به خاطر سردی هوا مجبور بودیم لباس گرم بپوشونیم و تو هم به خاطر این قضیه کلی ناراحت بودی ،چون نمیتونستی وارد آب بشی و آبتنی کنی و همین که کابشن دست و بالت رو بسته بود و راحت نبودی......

وای که چقدر ذوق میکردی و با دایی بهروز بازی میکردی

سوال آقا پارسا

مامان جون این چیه نوشتی؟؟؟؟

می خواستی بپری تو آب ولی نمیتونستی

اینم لاک پشت ماسه ای که با کمک خاله زهرا درست کردی و کلی ذوق میکردی

و در آخر....

بعد از کلی خوش گذرونی ،خبر خیلی بدی هممون رو ناراحت کرد و اونم فوت عموی نازنینم بود که کلی ناراحت شدیم و بعد از عروسی شبانه به تهران برگشتیم تا به مراسمات عموی نازنینم برسیم وشریک غم بچه هاش باشیم...

                                         عموی نازنینم امیدوارم روحت همیشه شاد باشد